Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

ΑΓΑΠΗ...


-Σε αγαπώ...
-Κι εγώ..
-Μα ήρθε ο χειμώνας και θα χαθώ...
-Δε θα σε αφήσω...
-Δεν μπορείς....
-Μπορώ. Είμαι το σύννεφο....εγώ θα σε ποτίζω κάθε μέρα. Θα σε προσέχω..
-Δε θα αντέξω το κρύο...
-Σε παρακαλώ, μην κλαις...
-Είμαι στη γη...κι εσύ στον ουρανό...
-Η αγάπη δεν έχει όρια..
-Μα είσαι τόσο μακριά..
-Γι αυτό σε αγαπώ πιο πολύ...είσαι το λουλούδι μου...
-Υπόσχομαι να ξαναγυρίσω..
- Δε θα σε αφήσω να μαραθείς.
-Δεν μπορείς...αέρας παγωμένος θα φυσήξει και δε θα αντέξω.
-Θα παλέψω μαζί του
-Μα είναι φίλος μου...
-Θα παλέψω και με τον αγέρα και με το κρύο και με ό,τι σε τρομάζει...δε θα σ αφήσω...
-Κρυώνω...
-Σε παρακαλώ....άντεξε!
-Συγνώμη...
-Πάρε τις στάλες μου και πιες ...πιες
-Κρυώνω τόσο πολύ...
-Μη....
-Ένα πέταλο...Φύσηξε φίλε μου αγέρα να το στείλεις ψηλά. Φύσηξε να φτάσει το δικό μου σύννεφο, φυλαχτό να το κρατήσει.
-Θα σε περιμένω, είσαι η αγάπη μου...
-Υπόσχομαι ....θα γυρίσω ...

Φούσκωσε το πνευμόνια του ο αγέρας...πέταξε το πέταλο ψηλά...το έκλεισε στην αγκαλιά του το σύννεφο.
Πέρασαν οι μήνες.Ήρθε η Άνοιξη .
Και το λουλούδι άρχισε ξανά να μεγαλώνει και να γεμίζει με λαχτάρα και χρώματα τη καρδιά του σύννεφου που τόσο καιρό το περίμενε...Κι εκείνο το κοιτούσε και το πότιζε κάθε μέρα με τα δάκρυά του. Ήθελε τόσο να το αγκαλιάσει. Λυπήθηκε ο αγέρας το σύννεφο και φύσηξε δυνατά να στείλει ψηλά το λουλούδι στην αγκαλιά που ανήκε...
-Θα πεθάνω χωρίς χώμα.
-Θα γίνω εγώ το χώμα σου.
-Μπορείς;
-Βαμβάκι θα γίνω να ριζώσεις.
-Μπορείς;
- Ναι. Η αγάπη μπορεί....
Ρίζωσε το λουλούδι στο σύννεφο και δεν ξαναχώρισαν ποτέ.Γη και ουρανός ένα..Αγάπη τους ένωσε.....

3 σχόλια: